Stec Grzegorz
Grzegorz Stec – ur. w 1955 roku w Krakowie, w 1981 ukończył krakowską Akademię Sztuk
Pięknych. Dyplom robił na Wydziale Grafiki u prof. Włodzimierza Kunza, malarstwo studiował u prof. Jana Świderskiego. Mieszka w Krakowie, jest członkiem ZPAP. Miał ponad 50 poważnych wystaw indywidualnych. Wystawiał w liczących się galeriach sztuki w Polsce (m.in. w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Gdańsku, Łodzi, Katowicach, Kołobrzegu), a także za granicą (USA, Szwecja, Francja, Niemcy).
Przez szereg lat wystawiał w Stanach Zjednoczonych. W latach 1996-2002 był rezydentem The Society for Arts w Chicago, gdzie odbyły się m.in. wystawy: Letters to the Mastres (1996), Exodus or Carnival? (1997) i Aqueducts of Dream (1998). W latach 2007-2009 wystawiał w Nowym Jorku.
Miał wystawy w placówkach konsularnych: w Konsulacie Generalnym Rzeczpospolitej Polskiej w Nowym Jorku (2008) oraz w Fundacji Kościuszkowskie w Nowym Jorku (2009), w Instytucie Polskim w Lipsku (In Licht und Schatten 2014), w berlińskiej Galerie Abakus przy współudziale Ambasady RP oraz Instytutu Polskiego w Berlinie (2015). Ostatnie polskie duże wystawy artysty odbyły się w Pałacu Sztuki w Krakowie (2012, 2015), Centrum Sztuki Współczesnej „Solvay” (2014), Centrum Kultury Żydowskiej na krakowskim Kazimierzu (2011, 2014) oraz w Galerii Sztuki Współczesnej Dagma Art w Katowicach (2015/2016).
W 2014 r. Grzegorz Stec przygotował scenografię oraz inscenizację spektaklu Antygona Sofoklesa (Teatr MIST). Obrazy artysty prezentowane były m. in. na plakacie VI Wielkanocnego Festiwalu Ludwika van Beethovena (2002) oraz na licznych publikacjach książkowych. O twórczości artysty TVP nakręciła film Zadręcza mnie zapach czerni (1991,
reż. Cezary Nowicki).
Grzegorz Stec jest również poetą, wydał dwa tomiki poetyckie: Nikt tu nie szuka odpowiedzi
(1999) oraz Melencolia (2007).
Jego malarstwo mieści się w przestrzeni między abstrakcją i figuracją. Operuje metaforą, znakiem, subtelną aluzją.
Steca pasjonuje destrukcja, rozkład, dramatyzm życia. Motywy te były obecne od początku w jego sztuce ( ”Ukrzyżowanie” ). Okaleczanie człowieka i świata zawsze jednak kontrapunktowane jest światłem, dzięki czemu obrazy te nabierają duchowego wymiaru. Światło jest bohaterem wielu prac artysty, począwszy od wertykalnych obrazów, przedstawiających rozwieszone w powietrzu świetliste postacie – widma, przypominające ”rentgenogramy duszy ” ( Marcin Kołpanowicz ), po czarne prace, w których światło odgrywa dominującą rolę.
Artysta tworzy w sposób spontaniczny, intuicyjny, pozwalając mokrym farbom samowolnie tworzyć trajektorie dla wyobraźni i intuicji. Obraz powstaje podczas pierwszych gorących sesji, po czym następuje druga faza, trwająca tygodnie albo i miesiące, polegająca na mozolnym i perfekcyjnym dopracowaniu detali.
Sztuka Steca rodzi się z napięcia między spontanicznością podświadomej wizji i porządkującym intelektem, gwałtownym wybuchem emocji i delikatnością formy. Charakteryzuje ją bogactwo kompozycji, barw, struktur i formatów – od prostych form po gęste kompozycje horror vacui, od czystej i wyrazistej kolorystyki po prace monochromatyczne i wręcz czarno- białe, od formatu miniatury poprzez formy niezmiernie długie w poziomie lub strzeliście w pionie, po duże płótna.
Czarne obrazy stanowią najbardziej oryginalną część dorobku Grzegorza Steca. Te ascetyczne malarskie improwizacje są próbą wizualizacji czystego światła. Artysta wypracował własną technikę malowania olejnego, która prowadzi do osiągnięcia efektów zbliżonych do mezzotinty. Prace te charakteryzuje bogactwo delikatnych efektów, przypominające pierwotne formy biologicznego życia, oraz zaskakująca różnorodność malarskich materii (”Melancholia”, ”Narada”).
Recenzent nowojorskich wystaw zauważył, że dzieła Steca ”sprawiają wrażenie malarskich majstersztyków, technicznie bogatych, o barokowym przepychu” ( Czesław Karkowski ).
Malarstwo Grzegorza Steca w kontekście współczesności można zaliczyć do sztuki ”osobnej”. Ale artysta prowadzi w niej również ukryty dialog z wielkimi mistrzami malarstwa, takimi jak Bacon, Boecklin, Bosch, Breughel starszy, Durer, Ensor, Goya, Grunewald, Rembrandt, Valezquez. Równie ważny jest dla niego zamknięty w dziele sztuki ponadczasowy przekaz, jak i mistrzostwo warsztatu.
Biogram sporządzony na podstawie artykułów i recenzji dostępnych na stronie www.stec.art.pl oraz Wikipedii.
Wybrane wystawy indywidualne:
- 1979 – Klub Olimp, Kraków
- 1984 – Galeria Podwawelska, Kraków
- 1985 – Galeria Mały Rynek, Kraków
- 1986 – Galeria Inny Świat, Kraków;Emigrant’s Club, Sztokholm
- 1987 – Teatr Stary, Kraków
- 1988 – Galeria Inny Świat, Kraków
- 1989 – Muzeum Śląskie, Katowice;Galeria Inny Świat, Kraków
- 1991 – Stara Galeria, Kraków;Galeria Jatki, Nowy Targ
- 1992 – Teatr Witkacego, Zakopane;Galeria Profil, Poznań
- 1993 – Galeria Inny Świat, Kraków;Stara Galeria, Kraków
- 1994 – Art Gallery, Katowice;Pati Gallery, Kraków
- 1995 – PAAS Gallery, New York;Dom Natana Spiry, Kraków
- 1996 – ”Letters to the Masters”,1112 Gallery, The Society for Arts, Chicago;”Insights”, The John G. Blank Center for the Art, Michigan City
- ( z rzeźbiarzem Adamem Fedorowiczem )
- 1997 – ”Exodus or Carnival ?, 1112 Gallery, The Society for Arts, Chicago
- 1998 – ”Aqueducts of Dream”, 1112 Gallery, The Society for Arts, Chicago
- 2002 – Galeria Centrum, Kraków
- 2004 – Beskidzka Galeria Sztuki, Szczyrk
- 2005 – Muzeum Historii Miasta Łodzi, Łódź
- 2006 – Galeria Temporary Contemporary, Kraków;”Akwedukty snów”, Galeria Ermitaż;Muzeum Łazienki Królewskie, Warszawa;Galeria AllBoom, Warszawa
- 2007 – Galeria Pałac Vauxhall, Krzeszowice;Galleri Mitteleuropa, Sztokholm;Galeria TA, Kraków;Galeria Lamelli, Kraków
- 2008 – Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej, Nowy Jork;Galeria Kuriera Plus, Nowy Jork
- 2009 – Fundacja Kościuszkowska, Nowy Jork
- 2010 – Centrum Sztuki Współczesnej, Kołobrzeg ( z Marcinem Kołpanowiczem );” Oto – patrz Fryderyku ” ( z Krzysztofem Izdebskim – Cruz i Marcinem Kołpanowiczem ),
- Polska Filharmonia Bałtycka oraz Galeria Klucznik
- 2011 – ” Pisanie światłem, pisanie mrokiem ”, Centrum Kultury Żydowskiej, Kraków
- 2012 – ” Jest czerń tak przezroczysta… ”, Galeria Ars Nova w Łodzi;” Ciemne epitafie ”, Pałac Sztuki Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie
- 2013 – ” POSTkarnawał ”, Dwór Czeczów, Kraków;
” POSTkarnawał II ”, Galeria Sztuki Batko, Ochojno;
Collegium Novum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków;
Mairie de Saint – Ouen Marchefroy, Francja
- 2014 – ” In Licht und Finsternis ”, Instytut Polski w Lipsku (Polnisches Institut Leipzig );” Wokół Antygony ”, Centrum Sztuki Współczesnej ” Solvay ”, Kraków;” W świetle, w ciemności ”, Centrum Kultury Żydowskiej, Kraków
- 2015 – ” Wokół masek i demonów ”, Jama Michalika, Kraków;” Melancholie und Maskarade ”, Galerie Abakus, Berlin